Ξαπλωμένος

Δεξιά ο ουρανός κι αριστερά η θάλασσα

και μπροστά στα μάτια σου το γρασίδι με τα άνθη του

ένα σύννεφο, ο δρόμος, ακολουθεί οριζόντια διαδρομή

παράλληλα στην κάθετη γραμμή του ορίζοντα

παράλληλα στον αναβάτη

ο ίππος τρέχει προς την επικείμενη πτώση του

κι ο άλλος αναρριχάται ατέρμονα

Πόσο απλά και παράξενα είναι όλα·

πλαγιάζοντας  αριστερά μου

αδιαφορώ για όλα μέσα σε αυτό το τοπίο

και αναλογίζομαι μόνο πράγματα αόριστα

πολύ αόριστα και χαρούμενα

όπως το κουρασμένο βλέμμα που περιφέρεις

μες σ’ αυτό το όμορφο καλοκαιρινό δείλι

δεξιά κι αριστερά

εδώ κι εκεί

στο παραλήρημα του ανώφελου

Lying Down - Robert Desnos

(Απόδοση: Γιώργος Δυνέζης)

Είδα

Είδα μια χώρα ξωτικιά στ’ ανήσυχο όνειρό μου:

πόσ’ όμορφη δε θα το πεί ποτέ καμιά ψυχή.

Το νου μου πήρε κι άφησα το φτωχικό χωριό μου

κι έκανα τάμα μόνο εκεί ν’ αράξω μόνο εκεί

Τρελό παιδί ξεκίνησα δεμένο με τα μάγια

του ονείρου μου, κι εγνώρισα τις χώρες του γιαλού

είδα τις χώρες π’ άστραφταν σε κάμπους και σε πλάγια

μα η χώρα μου, όλο πήγαινα – κι ήτανε παντ’ αλλού

Διαβάτες μ’ ανταμώσανε καλοί και μου ‘παν: Μείνε

είν’ όμορφη κι η χώρα μας· καιρός ν’ αράξεις πια

ειν’ όμορφη κι η χώρα σας, διαβάτες, μα δεν είναι

εκείνη που ονειρεύτηκα και με τραβάει μακριά.

Ετσ’ είναι. Σύρτε, κι άστε με να σιγοταξιδεύω

και να περνάω μονάχος μου και κάμπους και βουνά,

ίσως τη βρω· μ’ αν δεν τη βρω τη χώρα που γυρεύω

μη μου ζητάτε, αδέρφια μου, ν’ αράξω πουθενά…

(Λάμπρος Πορφύρας)

Πριν το παιχνίδι

Κλείσε πρώτα το ένα μάτι μετά το άλλο

κρυφοκοιτάξε κάθε γωνιά του εαυτού σου

δες πως δεν υπάρχουνε καρφιά μήτε κλέφτες

δες πως δεν υπάρχουν αυγά κούκων

Κλείσε έπειτα το άλλο μάτι

κοντοκάθησε και πήδα

πήδα ψηλά ψηλά ψηλά

στην κορυφή του εαυτού σου

Εκείνος που δεν θα σπάσει σε κομμάτια

εκείνος που αρτιμελής θα μείνει και θα σηκωθεί   

Παίζει

Before The Game - Vasko Popa

Απόδοση: Γιώργος Δυνέζης

Με κυκλώνει απόψε

Έξω αιώνια βρέχει, έξω ερημια·
θαρρώ πως χάθηκα για πάντα.
Mε ζώνει πάλι ο φόβος, με κυκλώνει.
Πύρινη γλώσσα απειλεί το σπίτι μου.
Tο παίρνει, το αιωρεί πάνω απ' την πόλη.

Ποιος ξέρει τι κατάντησα και δεν το νιώθω.

Ένας απόψε να με άγγιζε στον ώμο,
αμέσως θα κατέρρεα στα πόδια του.

(Ιωάννου Γιώργος)

Μόνος περιπλανήθηκα σα μια νεφέλη (Ασφοδίλια)

Μόνος περιπλανήθηκα σα μια νεφέλη

Παν’ από λόφους από κάμπους – πόσα μίλια

Όταν και είδα ένα πλήθος μες τα έλη

Από γενναία χρυσοπλούμιστα ασφοδίλια

Κάτω από τα δέντρα δίπλα στο ρυάκι

Λικνίζονταν και χόρευαν στο αεράκι

Όπως τα αστέρια λάμπουνε στον γαλαξία

Κι αστράφτουνε με μέγιστη διάρκεια

Εκείνα πάντα σε μιαν ατέρμονη ευθεία

Εκτείνονταν στου κόλπου εκεί την άκρια

Δέκα χιλιάδες από εκείνα είδα εγώ

Να νεύουν το κεφάλι σε θαλερό χορό

Πλάι τα κύματα χορεύανε - μα κείνα

Υπερισχύανε των αφρισμένων στη χαρά·

Ο ποιητής περσότερο ευτυχής δεν δύνα-

ται να γενεί, με μια τέτοια συντροφιά

Θωρώντας τα λοιπόν, συνειδητοποιούσα

Τι πλούσιος γινόμουνα σαν τα κοιτούσα

Όταν λοιπόν συχνά ξαπλώνω στο κρεβάτι

Γεμάτος σκέψεις ή κενός με αθυμία

Αστράφτουνε στο εσώτερικο μου μάτι

Που είναι της μοναξιάς η ευτυχία

Τότε η καρδιά πανευτυχής ανοίγει χείλια

ρουφώντας και χορεύοντας με τα ασφοδίλια

I Wandered Lonely As A Cloud (Daffodils) - William Wordsworth

Απόδοση: Γιώργος Δυνεζης

Όταν άκουσα τον περισπούδαστο αστρονόμο

Όταν άκουσα τον περισπούδαστο αστρονόμο

όταν οι αποδείξεις, οι αριθμοί τοποθετήθηκαν σε στήλες ενώπιον μου·

όταν μου παρουσίασαν γραφήματα και διαγράμματα, για να αθροίσω, να διαιρέσω και να μετρήσω

όταν εγώ καθήμενος άκουγα τον αστρονόμο να κάνει διάλεξη με το χειροκρότημα να γεμίζει την αίθουσα

Πόσο γρήγορα, κι αξήγητα, κουράστηκα και αηδίασα

ώσπου τινάχτηκα πάνω και γλίστρησα έξω – περιπλανώμενος ολομόναχος

στο μυσταγωγικό νωπό νυχτερινό αεράκι, και κάπου - κάπου

να κοιτώ ψηλά – σε απόλυτη σιωπή τα άστρα

When I Heard The Learned Astronomer - Walt Whitman

(Απόδοση: Γιώργος Δυνέζης)