Μόνος περιπλανήθηκα σα μια νεφέλη (Ασφοδίλια)

Μόνος περιπλανήθηκα σα μια νεφέλη

Παν’ από λόφους από κάμπους – πόσα μίλια

Όταν και είδα ένα πλήθος μες τα έλη

Από γενναία χρυσοπλούμιστα ασφοδίλια

Κάτω από τα δέντρα δίπλα στο ρυάκι

Λικνίζονταν και χόρευαν στο αεράκι

Όπως τα αστέρια λάμπουνε στον γαλαξία

Κι αστράφτουνε με μέγιστη διάρκεια

Εκείνα πάντα σε μιαν ατέρμονη ευθεία

Εκτείνονταν στου κόλπου εκεί την άκρια

Δέκα χιλιάδες από εκείνα είδα εγώ

Να νεύουν το κεφάλι σε θαλερό χορό

Πλάι τα κύματα χορεύανε - μα κείνα

Υπερισχύανε των αφρισμένων στη χαρά·

Ο ποιητής περσότερο ευτυχής δεν δύνα-

ται να γενεί, με μια τέτοια συντροφιά

Θωρώντας τα λοιπόν, συνειδητοποιούσα

Τι πλούσιος γινόμουνα σαν τα κοιτούσα

Όταν λοιπόν συχνά ξαπλώνω στο κρεβάτι

Γεμάτος σκέψεις ή κενός με αθυμία

Αστράφτουνε στο εσώτερικο μου μάτι

Που είναι της μοναξιάς η ευτυχία

Τότε η καρδιά πανευτυχής ανοίγει χείλια

ρουφώντας και χορεύοντας με τα ασφοδίλια

I Wandered Lonely As A Cloud (Daffodils) - William Wordsworth

Απόδοση: Γιώργος Δυνεζης