Ωδή στη Μοναχικότητα

Ευτυχισμένος κείνος που ποθεί και μεριμνά

τα πατρικά του στρέμματα ακόμα

χαρούμενος το φυσικό του αέρα να ανασά

εις το δικό του χώμα

Κείνος που τρέφεται με γάλα και αλευριά

και τα κοπάδια του τον ντύνουν από μόνα

τα δέντρα που το καλοκαίρι δίνουνε σκιά

φωτιά μες τον χειμώνα

Μακάριοι! εκείνοι που θα βρουν ανεμελιά

σε μέρες και σε χρόνια που φεύγουνε αέρα

σε σώμα ευρωστία, γαλήνη στα μυαλά

βαθιά σιωπή την μέρα

Βαθύς ο ύπνος τους την νύχτα· μελέτη και τ’ απλά

ανάκατα μαζί· γλυκιά ψυχής την αγωγή

και αθωότητα, που πιο πολύ βοηθά

την περισυλλογή

Γι’ αυτό ανείδωτος στα άγνωρα - πια έτοιμος

και δίχως μοιρολόγια να πεθάνω θέλω μόνο

χαμένος από τον κόσμο - και όχι πέτρινος

εκεί που θα ξαπλώνω

Ode on Solitude - Alexander Pope

(Απόδοση: Γιώργος Δυνέζης)